[English text below]
Voorrang bij verhaal. Rechtvaardigingen en verklaringen
Mijn proefschrift gaat over de rangorde tussen schuldeisers bij verhaal op de goederen van een gefailleerde onderneming. Wanneer een onderneming failleert, dan is in beginsel sprake van een situatie waarin haar vermogen ontoereikend is om al haar schulden volledig te voldoen. Er is dan sprake van een concursus, een samenloop, van schuldeisers. Het is deze situatie, waarin de regels omtrent rangorde bij verhaal (het verhaalsrecht, neergelegd in titel 3.10 BW) hun functie krijgen. Zij regelen hoe het beschikbare verhaalsvermogen over de schuldeisers dient te worden verdeeld en roepen diverse vormen van voorrang in het leven: uit pand en hypotheek, uit diverse soorten voorrechten en uit andere in de wet aangegeven gronden.
Een vraag die daarbij rijst, is waarom bepaalde schuldeisers zich eigenlijk met voorrang boven anderen mogen verhalen op het verhaalsvermogen van hun schuldenaar. Deze vraag neemt in mijn proefschrift een centrale plaats in en wordt daarbij vanuit twee invalshoeken benaderd:
- In de eerste plaats wordt bestudeerd welke wetenschappelijke theorieën over de rechtvaardiging van voorrang bij verhaal kunnen worden geïdentificeerd en wat zij zeggen over de inhoud en reikwijdte van die voorrang.
- Ten tweede wordt de omgang van de Nederlandse wetgever met voorrang bij verhaal bestudeerd, ter verklaring van de huidige voorrang bij verhaal.
Deze perspectieven worden vervolgens met elkaar vergeleken, waarna het handelen van de wetgever wordt geëvalueerd en aanbevelingen worden gedaan voor de verdere ontwikkeling van het verhaalsrecht.
Lees hier de samenvatting van mijn proefschrift, dat is uitgegeven in de serie Recht en Praktijk Insolventierecht van Wolters Kluwer.
Priority of claims. Justifications and explanations
My PhD dissertation is about the ranking of creditors seeking recourse for their claims against the assets of a bankrupt company. When a company goes bankrupt, this typically means that its assets are insufficient to fully satisfy all of its debts. This creates a situation of concursus creditorum, a concurrence of creditors. It is in this situation that the rules regarding the order of priority of claims (priority of claims law, as primarily laid down in Title 3.10 of the Dutch Civil Code) become relevant. These rules determine how the proceeds of the available assets should be distributed among the creditors and establish various sorts of priority rights: deriving from pledges and mortgages, from different types of privileges, and from other grounds of priority as specified by law.
A question that arises in this context is why certain creditors are allowed to have prioritised recourse over other creditors against the debtor’s assets. This question has a central place in this research project and is approached from two perspectives:
- First, I examine which academic theories on the justification of priority of claims can be identified and what they say about the content and scope of such priority.
- Secondly, I study the Dutch legislator’s approach to priority of claims, to explain why the current order of priority of claims is as it is.
These perspectives are then compared, followed by an evaluation of the legislator’s actions in this matter, after which I formulate recommendations for further development of Dutch priority of claims law.
Read here the summary of my research findings. My dissertation is published in the Dutch series Recht en Praktijk Insolventierecht by Wolters Kluwer.
